Vandaag herdenken en vieren wij een historisch moment: het uitroepen van de Republiek Suriname op 25 november 1975. Een dag die voor velen voelt als licht dat bevrijdt waar anderen meer de schaduw ervan ervaren die nog steeds mee beweegt.

Srefidensi Dey is geen eenzijdig verhaal. Het is meerstemmig.

Suriname was ruim drie eeuwen deel van het Nederlandse koloniale systeem. De dag van onafhankelijkheid is voor vele Surinamers een dag van trots, het is de viering van de eigen koers, identiteit en diverse cultuur. Suriname viert dat het een veerkrachtige natie is.

De onafhankelijkheid wordt ook herinnerd als abrupt, overhaast, onvoldoende voorbereid. Velen in de diaspora ervaren 1975 als het begin van een grote migratiegolf, een gedwongen keuze tussen twee werelden. Er was blijdschap en hoop, maar ook onzekerheid en de stille vraag: wat
betekent thuis als thuis hier en daar is?

Het is voor het Nationaal Slavernijmuseum essentieel om verschillende stemmen aan het woord te laten. Wij willen ruimte scheppen voor het volledige verhaal van de geschiedenis, van de vele stemmen van Suriname, van de diaspora, ruimte voor kritische analyses van
historici en de intieme herinneringen van families die de afscheiding van 1975 in hun lijf en geest dragen.

Dit vijftigjarig jubileum is geen voltooiing, het is een uitnodiging. Om opnieuw te luisteren, te begrijpen en te verbinden. Om vooruit te denken.

Daar draagt het Nationaal Slavernijmuseum aan bij met voorstellingen, educatieve activiteiten, publieke gesprekken en (pop-up) tentoonstellingen die de veelheid aan perspectieven zichtbaar maken, voor jong en oud.

We brengen persoonlijke belevenissen, archiefstukken, muziek, literatuur en kunst samen om het hele verhaal te vertellen. We tonen vreugde en rouw, trots en twijfel, de historische lange lijn én de realiteit van nu waarin Surinaamse cultuur zich wereldwijd blijft
ontwikkelen.

We wensen iedereen in Suriname en alle Surinaamse Nederlanders een betekenisvolle Onafhankelijkheidsdag!

Wan Swit’ Srefidensi Dey!